projekt Nr 8

Opis projektu

Projekt zakłada zorganizowanie przestrzeni wspierającej prawidłowy rozwój integracji sensorycznej u dzieci w jednej z sal Miejskiej Biblioteki Publicznej w Legionowie – Poczytalni na dworcu PKP w Legionowie.
W bibliotece odbywa się bardzo wiele zajęć dla dzieci, dorosłych, a także dla całych rodzin. Przed pandemią COVID-19 w przestrzeni Oddziału dla dzieci funkcjonował tzw. kącik dla dzieci, w którym znajdowały się zabawki, plastikowa kuchnia, trochę maskotek. Zabawki z czasem niszczyły się, wielu z nich było otrzymanych w darze od czytelników – dobrze, że były, jednak nie spełniały swojej funkcji w 100 procentach. Przy wszystkich niedogodnościach, które powodowały, pozwalały one jednak rodzicom na swobodny wybór książek, pogrążenie się w lekturze lub rozmowie, w czasie, gdy dzieci były zajęte zabawą. Było to miejsce zawierania nowych znajomości i integracji, dawało ono możliwość spotkania osób, które wyznawały podobne wartości oraz wymianę doświadczeń rodzicielskich.
Obecnie w bibliotece nie ma przestrzeni wyłącznie dla dzieci. Najmłodsi używają też często elementów wyposażenia biblioteki jako zabawek, wspinają się na fotele, czy budują wieże z puf, co przyczynia się do niszczenia mebli i prowokuje niebezpieczne sytuacje. Zdarza się, że chęć zabawy wchodzi w paradę innym potrzebom użytkowników, którzy chcieliby skorzystać z prasy, szukają ciszy, co wywołuje konflikty.
Dlatego jako rodzice chcielibyśmy, aby w naszej bibliotece powstał pokój do zabaw wspierających rozwój naszych dzieci, aby znalazły się w niej zabawki wspierające odgrywanie scen (drewniana kuchnia, sklep), rozwój kompetencji społecznych maluchów. Sprzęty w nim zgromadzone powinny sprzyjać ćwiczeniom motoryki małej i dużej oraz wpływać pozytywnie na integracje sensoryczną dziecka, powinno w niej dominować wyposażenie z naturalnych materiałów, bezpieczne dla dzieci (np. deska do balansowania z zabezpieczeniem przed przycięciem palców). Jednocześnie zabawki powinny być dobrane w taki sposób, by w jak najmniejszy sposób zakłócać pracę biblioteki, powinny być miękkie, ciche, łatwe do umycia i uprzątnięcia po zabawie. Pokój byłby też wyposażony w urządzenia i zabawki, które byłyby przydatne zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, kiedy niemożliwe jest korzystanie z placów zabaw. Istotne jest, aby większość elementów mogło zostać ukrytych w specjalnie przygotowanych w tym celu szafach i pojemnikach do przechowywania, tak aby sala nie zatraciła swojej pierwotnej, warsztatowej funkcji - w ten sposób przestrzeń byłaby optymalnie wykorzystana, przed południem mogłyby się tam odbywać lekcje biblioteczne, a po południu, kiedy sala jest przeważnie nieużywana, mogłyby tam znaleźć dla siebie miejsce odwiedzające bibliotekę dzieci. Taki pokój zabaw, który spełnia także funkcje warsztatowe, to świetne miejsce do organizowania zajęć sensorycznych z prawdziwego zdarzenia, na które jest ogromne zapotrzebowanie, a na które rodzice coraz rzadziej mogą sobie pozwolić. Dzięki odpowiedniemu wyposażeniu mogłyby się tam odbywać darmowe spotkania z sensoplastyką. Na wyposażeniu sali powinien znaleźć się także magiczny dywan, umożliwiający dzieciom udział w interaktywnych, edukacyjnych grach ruchowych.
Pokój zabaw sensorycznych byłby także znakomitym miejscem do integracji całych rodzin, wymiany doświadczeń i wzajemnego wsparcia. Rodzice nie musieliby się więcej obawiać, że ktoś będzie uciszał ich i ich dzieci, co sprzyjałoby także budowaniu pozytywnego wizerunku biblioteki, jako miejsca, gdzie każdy ma przestrzeń, w której może być sobą.
Warsztaty, w których uczestniczyliśmy w bibliotece w 2021 r. pokazały nam także, że czytanie idzie w parze z ruchem, Małgorzata Swędrowska opowiadała o dzieciach, których wiodącym zmysłem jest ruch; one także słuchają aktywnie tekstu, zapamiętują głośno czytane historie. Pokój zabaw mógłby być taki miejscem, gdzie dzieci nieskrępowanie korzystają z kontaktu ze słowem czytanym, będąc jednocześnie w ruchu - wbrew obiegowym opiniom, takie połączenie sprzyjałoby lepszemu odbiorowi książek i promowało czytelnictwo wśród dzieci.
Pracownicy biblioteki zgodzili się wykonać proste prace dostosowujące salę pod względem wizualnym – ułożenie tapet itd. Do pomocy można by zaprosić także przedstawicieli bibliotecznej społeczności, rodzin z niej korzystających. Sprzyjałoby to budowaniu wzajemnych relacji i przyczyniało się do poczucia odpowiedzialności mieszkańców za funkcjonowanie przeznaczonej dla nich instytucji.
Zakupione w ramach projektu zabawki Montessori i pomoce edukacyjno-terapeutyczne mogłyby być udostępniane do wypożyczania na miejscu - do korzystania na terenie pokoju zabaw sensorycznych. Wśród zabawek mógłby się znaleźć projektor bajek, lub planet, gra memory w zmysłowym wydaniu – słuchanie dźwięków zamkniętych w drewnianych kubikach, nawlekanie sera i myszy.